Blog - List do Siebie 2 – Wolno ci odpocząć

O prawie do zniknięcia bez tłumaczenia się. Bez produktywności. Bez winy.

Cisza.
Pomyśl o niej przez chwilę.
Nie ta niezręczna, niepokojąca.
Tylko ta, która wypełnia dom późnym wieczorem, kiedy świat już niczego od ciebie nie chce.

Pamiętasz, jak to jest po prostu nie musieć?

Nie musieć się spieszyć.
Nie musieć odpowiadać.
Nie musieć być silna, gotowa, ogarnięta.

Wolno ci.

Wolno ci się położyć i nie wstać przez dłuższą chwilę.
Wolno ci mieć w nosie wszystkie rzeczy do zrobienia.
Wolno ci nic nie planować, nie nadrabiać, nie „wykorzystywać czasu”.
Wolno ci po prostu istnieć.

Tyle razy uczyliśmy się, że odpoczynek trzeba sobie „wypracować”.
Że jest nagrodą po wysiłku.
Że trzeba mieć porządek w szafie, skończone zadania, spełnione oczekiwania – dopiero wtedy wolno nam przysiąść.

Ale to kłamstwo.
Nie jesteś robotem, który ładuje się po ukończonym zadaniu.
Jesteś człowiekiem – który potrzebuje przerwy, żeby w ogóle móc żyć.

Nie musisz być produktywna, żeby mieć wartość.
Nie musisz nikomu tłumaczyć, dlaczego dziś nie dasz rady.
Nie musisz robić nic nadzwyczajnego.
Nie musisz nadrabiać świata.

Nie jesteś zła, leniwa ani rozczarowująca, jeśli nie masz siły.
Jesteś po prostu człowiekiem.
Czującym, zmęczonym, oddychającym.

Czasem ciało najpierw mówi: dość.
Zanim zdążysz to zrozumieć głową.

I wtedy nie pytaj siebie, co jeszcze możesz zrobić.
Zapytaj:

„czego mi potrzeba?”

Ciszy?
Bliskości?
Świętego spokoju?
Braku zadań i oczekiwań?

Masz prawo nie być dziś najlepszą wersją siebie.
Masz prawo nie odpowiadać na wiadomości.
Masz prawo zamknąć oczy w środku dnia.
Masz prawo się wyłączyć.
Masz prawo być.

Nie po coś.
Nie dla kogoś.
Po prostu – być.

---

Ten list jest jak łagodna przypominajka dla serca. Nie jesteś tylko funkcją. Jesteś żywą, oddychającą osobą, która zasługuje na odpoczynek – bez pytania nikogo o pozwolenie.