Blog - EGO – Kiedy się ukształtowało i kim naprawdę jest

Ego to temat, który fascynuje zarówno psychologów, jak i filozofów od setek lat. Czym tak naprawdę jest? Czy to, co o sobie myślimy, odpowiada rzeczywistości? Czy może ego to tylko produkt naszej wyobraźni, który tworzymy, aby poczuć się bezpieczniej i pewniej w świecie? Rozważmy, czym jest ego, jak powstało i jak wpływa na nasze życie.

Kiedy powstało Ego?

Ego zaczyna się kształtować już od najmłodszych lat, gdy uczymy się, kim jesteśmy w oczach innych ludzi. Psychologowie, tacy jak Sigmund Freud, wskazywali, że ego jest tym, co organizuje nasze myśli i pragnienia, stanowiąc centrum naszej tożsamości. Jednak ego to nie coś, z czym się rodzimy – to konstrukcja, którą tworzymy na podstawie doświadczeń, opinii innych ludzi oraz przekazów kulturowych. Proces ten zaczyna się, gdy dziecko odkrywa, że jest osobną jednostką, z własnymi pragnieniami i emocjami, które czasem różnią się od tego, co mówią rodzice czy otoczenie.

Ego to tożsamość naukowa, nie prawdziwa

Warto podkreślić, że ego to nie to, kim jesteśmy naprawdę. Jest raczej obrazem, który tworzymy na podstawie tego, kim nauczyliśmy się być. Ego działa jak lustro odbijające oceny i przekonania zewnętrzne – to system przekonań, który mówi nam, że jesteśmy tym, co o nas sądzą inni. Przyzwyczajamy się do myśli, że jesteśmy sumą ról, które odgrywamy: synem, córką, pracownikiem, szefem, przyjacielem czy partnerem. Ego składa się z naszych myśli o sobie – tego, jak powinniśmy wyglądać, jak powinniśmy się zachowywać i jak być odbierani przez innych.

To, kim naprawdę jesteśmy, zazwyczaj leży głębiej, poza warstwą ego. Ego to jak garnitur – możemy w nim wygodnie funkcjonować, ale nie jest naszą prawdziwą skórą. Wewnętrzna jaźń, która leży poza ego, jest jak tło, na którym ego się odgrywa. Jednak wielu ludzi utożsamia się z własnym ego i myśli, że to jedyna prawdziwa wersja ich samych.

Ego jako przeszkoda do autentyczności

Jednym z największych problemów związanych z ego jest jego tendencja do szukania potwierdzenia na zewnątrz. Ego jest przekonane, że aby być wartościowym, musi spełniać oczekiwania innych. To dlatego często wybieramy karierę, cele i związki, które mają podnieść nasz status w oczach innych. Tymczasem prawdziwe zadowolenie i poczucie spełnienia pochodzą nie z zewnętrznego uznania, ale z wewnętrznego zrozumienia własnych wartości i potrzeb.

Jak zmienić podejście do Ego?

Pierwszym krokiem jest zrozumienie, że ego to tylko część nas – narzędzie, które służy do poruszania się w społeczeństwie, ale nie jest to całość nas samych. Ćwiczenia, takie jak medytacja, uważność czy terapia, mogą pomóc dostrzec różnicę między ego a wewnętrzną jaźnią. Możemy zacząć traktować ego bardziej jak towarzysza podróży, niż głównego kierowcę, który mówi nam, kim powinniśmy być.

Czy Ego jest nam potrzebne?

Mimo że ego nie jest naszą prawdziwą istotą, pełni ono swoją rolę. Bez ego trudniej byłoby określić swoje granice, komunikować swoje potrzeby czy stawiać cele. Ego staje się problematyczne, gdy zaczynamy utożsamiać się z nim całkowicie, zapominając, że jest ono tylko cieniem naszej prawdziwej jaźni. Dopiero zrozumienie, że ego to narzędzie, pozwala nam korzystać z niego świadomie, bez nadmiernego przywiązania do ról, które na siebie nakładamy.

Ego to fascynująca konstrukcja, która z jednej strony pomaga nam funkcjonować, a z drugiej ogranicza nas, jeśli zbytnio się z nim utożsamiamy. Jest jak maska, którą nosimy na co dzień – pomaga nam zrozumieć, jak jesteśmy postrzegani, ale nie jest naszą prawdziwą istotą. Świadome zrozumienie, że ego to tylko narzędzie, może otworzyć drogę do autentyczności, pomagając nam dostrzec, kim naprawdę jesteśmy poza tym, co sądzą o nas inni.